คิดถึง… เชียงใหม่

จีรศักดิ์ยังไม่หายจากอาการช๊อคซีนีม่า แต่ไม่เป็นไร

วันนี้ยังมีอารมณ์อัพเดทอยู่ มีข่าวดีสำหรับเพื่อนๆที่เชียงใหม่

(เอ หรือข่าวร้ายหว่า) ว่าจีรศักดิ์จะไปแอ่วเชียงใหม่

ระหว่างวันที่ 25-28 เมษานี้ (จริงๆไปทำงานหรอก)

 

รู้ว่าจะต้องไปเชียงใหม่ หลังจากไม่ได้กลับไปหลายปี

ทำให้ความหลังครั้งยังเป็นละอ่อนเรียนอยู่ที่ ม.เชียงใหม่

พรั่งพรูออกมาจากสมอง และการที่ได้เข้าเป็นสมาชิก

ชมรมพื้นบ้านล้านนาทำให้จีรศักดิ์รู้ถึงคุณค่าของการมีชีวิตอยู่

มีเพื่อนมากมายขนาดแอบทำอะไรไม่ดีไม่ได้

เพราะมีคนรู้จักอยู่ทั่วเวียงนคร และที่สำคัญได้สัมผัสกับความ

อลังการ มลังเมลือง ของศิลปวัฒนธรรมล้านนา

เครื่องดนตรีพื้นเมืองสะล้อ ซึง เล่นได้หมด รู้สึกว่าคิดถูกแล้ว

ที่ติดโควต้ามาเรียนที่นี่ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้อยากกลับบ้านทุกวัน

อย่าตกใจว่าคนกลางเป็นใคร ข้าพเจ้าเอง สมัยยังละอ่อน

ผอมมาก ผิดกับปัจจุบันที่ใครๆนึกว่าเป็นลูกเสี่ย

ตอนนั้นหน้าเหมือนชาวไทยใหญ่เลยถูกจับถ่ายแบบ

และต้องไปสาธิตประเพณีสงกรานต์ในงานสัมมนา

ข้าพเจ้าต้องแสดงบทเป็นคนบวงสรวงสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ไม่มีใครบอกว่าต้องทำอะไรบ้าง อาศัยวิญญาณพระเอกฮอลีวูด

ทำไปอย่างที่มันควรจะเป็น หูย คนรุมถ่ายรูปราวกับเป็นดารา

ใครจะรู้บ้างว่าจีรศักดิ์มั่วเอา อิ อิ ภาพนี้เอามาจาก

หนังสือชื่อ "สงกรานต์ใน 5 ประเทศ: การเปรียบเทียบ

ทางวัฒนธรรม" ไปเจอที่ร้านหนังสือตกใจมาก

"เฮ้ย นี่กูนี่หว่า" (เซ็นเซ่อร์คำไม่สุภาพ)

ภาพนี้เป็นขโมยเขามา รู้สึกเป็นงานสงกรานต์เชียงใหม่ปีนี้

 

ตอนที่เรียนอยู่ มช. เผอิญครบรอบ 700 ปี เมืองเชียงใหม่

โชคดีสุดๆ อะไรครบร้อยปีใช่ว่าจะได้เจอง่ายๆ เขาฉลองกัน

ทั่วบ้านทั่วเมือง และปีนี้ ก็ครบรอบ 710 เมืองเชียงใหม่

จีรศักดิ์ก็จะได้ไปเยือนและรำลึกความหลังครั้งเก่า

สมัยยังทำอะไรเป็นครั้งแรกที่นี่ อย่างเช่น ตั้งวงเหล้า

เมาแล้วกลิ้งกันตรงนั้น จนประธานชมรมต้องมาห่มผ้าให้

ไม่งั๊นหนาวตาย ตื่นเช้ามาอาจกลายเป็นศพ

 

เพื่อนๆทั้งหลาย พาจีรศักดิ์ไปเลี้ยงข้าวโตย !!